Flapjack

Bu ayki yemek etkinliğinin konusunun ''Kurabiye'' olduğunu öğrenince hem sevindim, hem de üzüldüm. Sevindim çünkü yemesini pek severim. Üzüldüm çünkü yapmasını çok sevemedim gitti. İçindeki katı yağlar, hamurla vıcık vıcık, içli dışlı olma, pek benlik durumlar değil. Üzerine bir de yarışma girince işin içine ''AMAN!'' dedim.

Yemek etkinliğine katılma sebebim, kendimi değişik birşeyler bulmaya zorluyor olmam ve buraya özgü, Türkiye'de pek bilinmeyen, yemekleri de aktarmaya çalışmam idi. Ama işin içine yarışma girince bir durdum... Onun heyecanı sararsa diye korktum kendimce. Ayrıca yıllarca okulda yarışıp durmaktan, sınav sınav üzerine yaşamaktan bıkan ben bir ''oh'' deyip, zevk için bir site açtıktan sonra, yarışmalara katılmak falan, yok yok, benlik durumlar değil bunlar. Affola Hülya, fikir hoş ama izninle ben bu kısımdan feragat edeyim. Senin yaptığın güzelim kurabiyeleri doya doya buradan seyredeyim, bir gün olup belki bana da bir yapan olur deyip bekleyeyim. Ev sahipliğin için de çok teşekkür edeyim. Sonra da benim kurabiyemin hikayesine geçeyim...

Buraya özgü kurabiye nedir diye düşündüm durdum. Eh bir de benim yapabiliyor olmam lazım elbet! Zor iş, vesselam! Un kurabiyesinin kuzeni ''Shortbread'' geldi aklıma, kendisi İskoçya dolaylarındandır. Ama tadı, aynı un kurabiyesi olduğundan, pek cazip de bir görünümü de olmadığından vazgeçtim. Daha değişik ne olabilir diye düşündüm durdum...

Geçici bir dönem için burada bulunan bir arkadaşımız; ''Annemin bozuk oldu bu! diyerek, çöpe attığı ne kadar kurabiye varsa, bu adamlar bayıla bayıla onu yemekteler...'' deyişi aklıma geldi ve kulaklarını çınlattım! Alış veriş için dışarı çıktıkça bakındım durdum. En sonunda Flapjack'te karar kıldım.

Flapjack'in Türkçesini bilemedim. Pek eşdeğeri yok sanıyorum Türkiye'de. Biraz susamlı şekerlere benziyor ama daha faklı... İçindekiler de tümüyle farklı elbet. Kendisi burada tanıştığım bir tad. İskoçların bol bol kahvaltılarda tükettiği ''Porridge'' 'den yola çıkılarak mı geliştirilmiş bilmem. İçi istediğiniz kadar ceviz, fıstık, badem dolu, tereyağlı yulaf kurabiyesi şeklinde tarif edebiliriz sanıyorum. İngiltere'de istemediğiniz kadar çok çeşidi var ama yağı bana ağır geldiğinden, kiloların da başını alıp gitme durumu var olduğundan pek tercih edemiyorum. Gene de denenmesi gereken tadlar arasında bence. Özellikle de yulafın sindirim açısından önemli bir besin olduğu gözönüne alınırsa, bir kez daha denenmeli derim! Sonrasında kaç kilometre yürürsünüz ona da siz karar verin...
Kimliğini biraz karıştırınca, Amerika'da pancake eşdeğeri olduğunu, aynı aileden geldiğini öğrendim. Ama İngiliz usulü flapjack tamamiyle Amerikalı adaşlarından farklı.

Tarif, Burwash Manor yazımdaki, minik patiklerin sahibinin, annesinin bana ödünç verdiği Elizabeth Wolf Cohen'in, ''The Complete Cook Book'' kitabından.(Teşekkürler adaşım)

Gelelim benim evde denediğime...

Malzemeler:
125 g tereyağı
1,5 yemek kaşığı akçaağaç şurubu (Mapple syrup)
1/3 büyük su bardağı esmer şeker
1,5 büyük su bardağı yulaf
1/2 büyük su bardağı ceviz (sizler istediğiniz başka kuruyemişlerden bir karışım oluşturabilirsiniz)
Bir tutam tuz
Yapılışı:
Tereyağ, bir kabın içinde, ocakta kısık ateşte eritilir. Erimeye başlayınca içine şeker katılır, ikisinin birbiri ile iyice karışması sağlanır. Yağ tamamen eriyince, ocağın altı kapatılır. İçine yulaf ve kuruyemiş karışımı ilave edilerek iyice karıştırılır.
Minik bir tepsiye iyice bastırılarak yayılır. 150 santigrat derecede, yaklaşık 20 dakika pişirilir.
Sevip, uygulayacağınız bir lezzet olması dileği ile...