Uğur Böceğim'in Doğumgünü Sofrası

İki sene önce hayatıma güneş gibi bir ''Uğur Böceği'' doğdu. O günden beri de, en sıkıntılı günümüzde bile yüzümüzü güldürdü (Maşallah diyelim nazar değmesin böcüğüme). Ay agu diyor, ay katı mamaya geçtik, ay emekliyor, ay sıraladı, şimdi yürüdü bak, ilk kelimesini söyledi derken, zamanın nasıl da hızla akıp geçtiğini anlamadık bile. Hep çocukları büyüyen arkadaşlar, aman bu günlerin kıymetini bilin çabucacık geçip gidiyor, anlamıyorsunuz bile, diyorlardı. Aynen öyle imiş durum. İki sene nereye geçti hiç anlamadım.

Geçen sene, tam da doğumgününde başlayan inşaat hayatımızı kabusa çevirmişti. Ne biz, ne de misafirlerimiz anlayıp tadına varabilmişti Böcüğümün ilk doğumgününün. İçime oturmuştu bu durum da benim. Bu sene herşey çok güzel olsun istedim. Böyle kabuslar hayatımızda olmasın diye diledim. Haftalar önceden neler yapsam diye tek tek baktım internetten dostların sitelerine. Geçen sene Hülya'nın kızı için hazırladığı Uğur Böceği temalı doğumgünü çok hoşuma gitmişti(zaten Ponpon hanımdan sonra Uğur Böcüğü lafı da oradan pelesenk oldu dilime) ve orada gördüğüm uğur böcekli kanepelerden yapmıştım. (Minik farklarla, ben tuzlu bisküvi yerine minik sandviçler kullandım, böcüğün beneklerini zeytin ezmesinden yaptım. Zeytin olarak kalamata kullandım. Domatesi de 4'e bölmedim. Kanatlarının olduğu yerden çentik attım.)Bu sene de aynen geçen sene yaptığım usulde, ilk sırada onlar vardı. Sonra, sordum Hülya'ya bu sene neler yaptın diye, bir türlü detayları yazmayı yetiştiremedi. Ama ne yapıp edip bana özelden ulaştırdı yaptıklarını sağolsun. Kocaman teşekkürler sana Hülya.

(Daha masa tam yerleşmemiş halde)

Biz neler yaptık(ben çok aradığım için, arayanlara kaynak olsun):

• Uğur böcekli kanepeler
• Sarımsaklı havuçlu salata
• Peynirli börek(anneanneden)
• Kıymalı poğaça(anneanneden)
• Yaprak dolması(anneanneden)
• Rus salatası
• Funiyka
• Şeker kurabiyeler(bebekli ve ördekli)
• Bebek süslemeli sakız kabaklı çikolatalı kek
• İncirli cevizli pasta

Ben tuzlulular konusunda çok becerikli değilimdir. Bu konuda anneanne Hızır gibi yetişti imdada. Tatlıları da abarttığımı davetliler gelip gittikten sonra anladım. Ciddi anlamda abartmışım hem de! Bu işin en zor yanı da menüyü oluşturmak idi.

En çok kağıt bebekleri yapmaktan zevk aldım. Bir hafta öncesinden başladım yapmaya. Bu sitede görmüştüm. En ince detayına kadar anlatmışlar yapımını. Kimisi nişan davetinde, kimisi düğün davetinde kullanmış. Ben de Böcüğümün masasında gelincik gibi açsınlar istedim. Başlangıçta onların yaptığı gibi sadece elbiseli olanından yapmaya başlamıştım. Ama hoşuma gitmedi, eksiklik hissettim. Daha sonra, kağıt bebek diye arattım ve karşıma çıkan bu bebeklerin yazıcıdan çıktılarını aldım. Tek yüzlü oldukları için saç modeli düz olan bir bebeği seçtim. İki yüzü yapıştırırken araya kürdan koydum. Grapon kağıdı ile eteklerini hazırladım. Böcüğün ele geçiremeyeceği bir yere sakladım. Sakız kabaklı, çikolatalı kekin tarifini buradan aldım. Nefis oldu.

Funiyka'nın da hikayesi var çok eskilere dayanan. Bir tekstil firmasında, üretim müdürü olarak çalışırken, konfeksiyon bölümünün ustabaşı olan hanım, Bulgaristan göçmeni idi ve birgün fabrikaya elinde bu tatlılarla gelmişti. Bir hareketim, onun çok hoşuna gitmiş. Jest olarak da tatlıları bana ve bir grup arkadaşına yapıp getirmiş. Bayılmıştım. Tarifini istediğimde de kalıplarla yapıldığını, onların da o zamanlar Türkiye'de bulunmadığını öğrendim. İlk Bulgaristan'a gidişinde bana da o kalıplardan getireceğine söz verdi ve sözünde durdu. Ama benim ihmalkarlığımla yıllardır yapılamayan bir tarifti. Kalıplar da bir köşede sırasını bekledi durdu. Kurabiye kalıplarına elimi attığımda, onlarla da karşılaşınca, yeter bu kadar köşelerinde durdukları dedim listeye onları da aldım. Ama hamurunu evde yapmaya cesaret edemedim bu yoğunlukta ve yerine hazır milföy hamuru kullandım. Tarifi de bu siteden aldım. Elimde 6 adet kalıp olduğu için, 3 defada pişirmem gerekti. Bu da zor oldu. Sonrasında kalan hamur için alüminyum folyoya huni şekli verip üzerine yağlı kağıt sardım, o da aynı işi gördü. Keşke en başından beri aynı şeyi yapsaymışım. Muhallebisi için de iki kat ölçü kullandım. Çok fazla geldi. 6 kase fazladan muhallebimiz oldu böylece! 18 adet için 1 ölçü denk gelecekmiş.

Peynirli börek, kıymalı poğaça, yaprak dolması annem usulü klasik tariflerdendi.

Rus salatası da klasik bildiğiniz Rus salatası. Sarımsaklı yoğurtlu havuç salatasında havuçları biraz zeytinyağı ile kavurdum. Kıtırlığı gidene dek. İçine çok az kimyon ve kuru nane kattım.

Aslında Zuhal'in civ civli patates salatasından yapacaktım özellikle çocuklar için. Ama griptir, 5.hastalıktır, çocuk milleti fire verdi ne yazık ki. Onun yerine Ayşem'in şeker kurabiyelerinden (hala o yarışmanın benim gözümdeki birincisi sensin Ayşem'im) yaptım. Şeker hamurunu sağlıklı bulmadığım için de süslemelerini uygulamadım. Yeni çıkan ve süpermarketlerde satılan başka bir süsleme malzemesinden birkaç tane kurabiye üzerinde denedim ama onların da sağlıklı olmadığını düşünüp, en güzelinin süslemesiz sade kurabiye olduğuna kanaat getirdim. Onları da eve gelen miniklere hediye olarak verecektim ama gözüme çok fazla sade göründükleri için, içinde GDO'suz malzeme kullandıklarını belirten bir markanın çikolatası ile balonda karar kıldım teşekkürler hediyemiz için. Ayşem'in böcüğünün doğumgününe hazırladığı paketlerden biraz kopya çektim paketleme hakkında da. Balonlarımız, süslemelerimiz derken ev, masa hazırdı...

Konuklarımız ve Böcüğümün arkadaşları da gelince, evin içinde mutluluktan zıplayan bir küçümenim oldu. Sevinmek ama nasıl sevinmek! Zıplamak, el çırpmak, her türlü mutluluk ifadesi....

Bu arada bizimkinin en yakın arkadaşlarından birisi 75 yaşında ve ona bayılıyor. Hergün adını sayıklıyor. Ona gidelim, o bize gelsin şeklinde. Yaşıtlarından daha çok seviyor görünüşte... Ama bu sefer yaşıtlarını görünce sevinçten herşeyi unuttu!

Bizim böcük pek insan canlısı. Oyuncak kapmaz, paylaşır, bencillik etmez. Yaşıtları ilk başta oynadıkları oyuncak için kavga edeceklerini düşünüyorlar genelde. Bunu farkettiğim durumlarda haydi anneciğim, şu kardeş senin elindeki bu oyuncakla oynamak istiyormuş deyince, bizimki uzatıyor, başka bir oyuncak alıp onunla oynamaya başlıyor. Bu da karşısındakini çok şaşırtıyor ve kavga çıkmayacağını anlayınca beraberce oyuncakları ala vere oyuna başlıyorlar. Gelen çocukların hiçbirisi evine dönmek istemedi. Gitmeyelim diye diye gidenler oldu. Annesinin kaptığı gibi götürdüğü çocuklar oldu. Bizim böcüğün 75 yaşındaki arkadaşı daha oturduğu için sesi çıkmadı gidenlere. Sonrasında da babası gelince kimsenin arkasından ağlamadı, neredeler demedi. Aslında hiç demiyor, güle güle, gene gelin diyor, el sallayıp öpücük veriyor ama gitmemek için ağlayanları görünce kendisini kaptırır mı diye endişe ettim. Endişem yersiz çıktı.

Nihayetinde böcüğüm çok mutlu oldu, gelenler mutlu oldu, tüm bunlar beni de mutlu etti. Nice nice yaşlara sağlıkla, mutlulukla, sevdiklerinle Böcüğüm! Canım, canımdan bir parçasın sen benim!

İlerideki yaşlar için Işıl'ın çok güzel önerileri var. Önümüzdeki seneler için neler yapacağımız şimdiden şekillenmeye başladı böylece.

Kutlama önerilerini anlatan başka siteler de burada ve burada var.