Babies

Bundan bir önceki yazımı okudu iseniz, gerçekten teşekkür ederim sabrınıza. Şimdi hazır olun. O kadar alın, almayın, lazım olur, olmaz dedikten sonra, size bir film önereceğim. Bu filmi de seyredin ve önce kendi hayatınızda, sonra da bebeğinizin hayatında neler lazım olacak, tekrar yeniden yeniden sorgulayın!



Filmi ilk defa Açalya'dan duymuştum. İyi ki, duyurmuşsun Açalya, sonsuz teşekkürler sana.
Merak ettim, ne yapıp edip seyretmenin bir yolunu buldum. 4 farklı ülkeden, 3 ayrı kıtadan, 4 farklı bebeğin ilk yılı gözlemlenmiş bu filmde. Öyle sahneler var ki, inanılmaz, gerçekten inanılmaz. Gözlerim yuvalarından çıkacaktı, nasıl yani çığlıkları eşliğinde. Ama hayat bu. Herkesin hayatı da aynı olmak zorunda değil!

Özellikle, hayatlarımızı standartlaştırmaya çalıştıkları bu dönemde, bu 4 bebeği oturup, bir daha, bir daha seyredip, hayat dersi almalı. Dışkısında boncuk aradığımız bebeklerimizin, dışkılarının bir mısır koçanı ile bile temizlenebildiğini, o şekilde temizlenen bebeklerin de hayatta kalabildiğini görmeli ya da aman kedi tırmalamasın, kuş gözünü çıkartmasın diye uyurken başında nöbet tuttuğumuz bebeğimizin, bize o kadar da çok ihtiyacı olmadığını farkedebilmeli ve normal hayatımıza devam edebilmeyi öğrenebilmeli. Aynı fırsatlar her ülke vatandaşının elinde olabilse, o insanlar da neler yapıyor diye en azından hayal kurabilmeli. Daha o kadar çok mesaj var ki filmde, özellikle de bana hitap eden. Bakalım sizlere de aynı ölçüde hitap edebilecek mi, etkileyecek mi?

Bu arada bizim böcüğe de birşeyler anlatmış olmalı ki Babies, bebekler bebekler diye bir iki defa oturup seyretti. Gene hatırlatmalı ona.

Özetle ve özellikle Ponijao ve Bayar'a aşık oldum ben! Onlardan dünyayı seven insanlar türeyeceğine neredeyse eminim. Gizli bir el değmezse üzerlerine...

Dip not: Burada da bir makale var, yazıyı yazdıktan sonra okuduğum. Şu cümlelerde birleşmişiz:
“When people see the film,” he said, “we hope they’ll realize that it’s not just about babies. It’s about being a human being in the world.