Dedetepe Çiftliği

(Video Youtube Buğday Derneği Kanalı'ndan alınmıştır)

Pi-nik Kuş'da Ayça, ''BİR RÜYA...'' demiş Dedetepe için.

Gerçekten bir rüya...

Doğa seven, kuş sesleri ile uyanmak, gece karanlıkta ateşböceğinin ışığını takip etmek, cırcır böceklerine susun artık demek, zeytin ağaçlarının gölgesinde oturmak, yıldızlara göz kırpmak, toprağa elektriğini vermek ve huzuru bulmak isteyen herkesin rüyası hem de.

Yakınlarında buz gibi suları olan bir nehir... Çiftlikte bol oksijen, bol temiz gıda. Yakınlarda deniz... Daha ne ister ki insan? Üstelik bol idman, ya yürüyeceksiniz, ya bisiklete bineceksiniz bir yerlere gitmek için hem de betonda değil, yapay yollarda değil, gerçekten doğada, doğa imiş gibi yapan yerlerde de değil... Petrol canavarları kenarda dursun bir zahmet!

Aaa öyle odanızdan denize gireyim, bilmem kaç çeşit görüntüde, ye beni diyerek, sizi için için yok edecek gıdalar yiyeyim, yan gelip sezlongumda yatayım, klorlu sularda havuzda yüzeyim falan diyorsanız, bilmem kaç tane kıyafet giyebilmek için bavul taşımaktan helak olmak istiyorsanız tatilde, kendinizi katletmek için yer arıyorsanız hele, Dedetepe hiiiiiç size göre değil.

Dedetepe'de dostluk var, insan gibi insanlar var, yardımlaşma var, kendin olma ve kendini bulma var... Çocuklar özgür. Benim gibi herşeye bık bıklanan birinin çocuğu bile özgür kaldıktan sonra düşünün artık... Ben ne kadar anlatsam az, gidip görmek gerek. Herkesin kendi yüreğindekini bulması gerek. Her türlü yapay lüksten uzak orası. Ne kadar doğal, o kadar iyi şeklinde yaşıyor her gelen misafir. Öyle ki, çiftliğin ev sahibesi Tamahine, doğal doğum hareketini destekliyor. Doğallık daha insanoğlunun dünyaya merhaba demesinden, doğumdan başlıyor yani orada.

Facebook'tan Erkan bey'e (çiftliğin ev sahibi) yakınlardayız ve ziyaret etmek istiyoruz dediğimde, ne zaman isterseniz haber edin demesi ve hemen telefon numarasını vermesi büyük incelikti.

Tam da aynı zamanlarda Doğa Güncemiz - Burcumuz, bir eğitim için Buğday Derneği'nin Çamtepe Ekolojik Yaşam Merkezinde olunca ve Dedetepe de Çamtepe'nin konaklamasını sağlayınca, yollarımız kesişti. Hemen Burcu'ya da haber ettik. Müsait olduğu gün ve saati tespit edip, Erkan bey'e geliyoruz diye haber verdik.

Bizim Uğur böceği, babaannesi ile birlikte turabiye(kurabiye) ve poğaçalarını hazırladı. Eşimin amca torunu Esra'yı da alarak, çoook sıcak bir günde, tam da öğle saatinde, sepetimizde yiyeceklerimiz, düştük yollara.

Böcek daha arabadan iner inmez rüya çiftliğinin, Rüya'sı ile karşılaştı ve ondan sonra bizim kızı bir daha gören olmadı... Bir oraya koştu, bir buraya... Arada gelip yaşıtı Rüya'yı sordu. Yerde ne bulduysa havalara attı, eğlendi eğlendi eğlendi... İlk defa bu kadar çok güneşte kaldı, ama bana mısın demedi. Ne bizi aradı, ne yemeği, ne içmeyi... Özgür olmanın tadını çıkarttı. Bulduğu salıncağa atladı, sallandı. Yanında kime denk gelirse diyalog kurdu, Nehir ablasına sallar mısın beni dedi ve birlikte oynadılar. Tavukların, köpeklerin yanında özgürce korkmadan onlara baktı. 2,5 yaşında kendi kendine neler yapacağını bir güzel gösterdi bize.

Burcu ablası ile tanıştı. Onunla konuştu, oynadı ve bize hediye ettiği kitaplara bayıldı!
Yabani Çiçekler'i daha önce Doğa Güncem'de görmüş, epeyce zor bir şekilde de İstanbul'da bulabilmiştim. Tatilde gideceğim yerlerde, gördüğüm, bilemediğim çiçekleri tanımama yardım etsin diye, tesadüfen yanımda idi. Yanıma alırken ne Dedetepe'ye gideceğimi biliyordum, ne de çevirmeni Burcu ile tanışacağımı...

Burcu ablamız da, bize diğer çevirisini yaptığı kitaplardan getirmiş(daha sonra onları da size daha detaylı anlatacağım). Hem hediye etmesi hem de böcük için imzalaması da büyük incelikti. Ona çok teşekkür edip, kocaman öpüyoruz.

Böcük, Burcu ablasının imzalarken yazdığı gibi, gördüğü ağaçları kucaklıyor artık! Çıkartma kitaplarından da çiçeklerin tek tek adını öğrendi. Hızını alamayıp serinin diğer kitaplarına geçti. Bu aralar bahçedeki canlıları tanıyoruz...

Burcu ablamızın eğitmen olarak katıldığı eğitim, sabah 05:00'te günün ilk ışıklarında başlamış. Kuşları gözlemlemişler... Öğle yemeğinin ardından yakındaki buz gibi nehirin sularıyla buluşmaya gideceklerdi. Akşamüstü de Haiku vardı, Burcumuzun davet ettiği, çok isteyip de katılamadığımız...

Biz oralardayken bizimle gelen böceğin kuzeni Esra'yı istemeye geleceklerinin haberi geldi zira... Birkaç defa oğlan evine kız evi naz evi dedik, sonra da kızı verdik, gitti gider...

Öğlen yemeğinde haydi hep birlikte dediler, bize katılın... Gönüllülerin pişirdiği leziz yemeklerden tadabilme şansımız oldu. Rüya'yı yemek yerken gören böcük de yanımıza yaklaşıp(yoksa yakalamak ne mümkün!) bir güzel karnını doyurdu. Üstelik bana şundan da ver, bundan da ver diyerek! Bak sen böcük dedirtti.

Biraz daha Burcu ablamızla konuşup, bizim turabiye ve poğaçaları Erkan beye teslim ettiğimizde Çamtepe sakinleri de yemek yemeye Dedetepe'ye gelmişlerdi. Anne kurabiyesi adını verdiler böcükle babaannesinin eserlerine...

Niyetimiz bir de Çamtepe'ye merhaba demekti, ama herkes oraya gelince, bir başka sefere dedik... Çamtepe'ye gidemesek de, Güneşin Aydemir gibi tatlı biri ile tanışma şansını bulduğumuza da çok sevindik.

Gönlümüz, aklımız Dedetepe'de kalarak, oradakilere veda ettik. En yakın zamanda organize edilen, böcüğü de dahil edebileceğimiz bir başka eğitimde buluşmak(hatta belki de Burcu'nın eğitmen olduğu) ya da özellikle yolumuzu oraya düşürmek üzere... 

Dedetepe ziyaretçilerinin daha doğrusu gönüllülerinin yorumlarıyla birlikte çok hoş bir yazıya buradan ulaşabilirsiniz.

Aklınızda olsun ve mutlaka Dedetepe'nin etkinlik sayfasını web tarayıcınızın favoriler kısmına eklemeyi unutmayın!

Daha detaylı fotoğraf isterseniz Pi-nik Kuş'u sizi bekler. Ben rüyadan uyanamamışım ve ilk defa bu kadar az fotoğraf çekmişim ne yazık ki. Biraz da oradakileri rahatsız etme endişesi ile...

Dedetepe'nin kuruluş öyküsünü merak edenleri de buraya alalım...

Buğday Derneği'nin Ta Tu Ta (Tarım Turizm Takas) projesinden desteğimizi eksik etmeyelim.

Biz sizi çok sevdik Dedetepeliler... Dileğim yollarımız hep kesişsin...