Cherimoya'yı Takdimimdir

İlk bu ülkede yaşamaya başladığımda bana herşey çok ters geliyordu. Yumurta almaya gittiğimde, isteğim çok basit olmasına karşın çeşit o kadar çoktu ki seçin seçebilirseniz. Önce ebatlara göre ayrılıyordu. Küçük, orta boy, büyük, sonra organik olanı vardı, olmayanı (elbet onların da ebatları), etrafta dolaşıp, salınması serbest olan tavukların, yumurtası vardı; kafeste yumurtlamaya mahkum tutulanların... Bıldırcın yumurtası vesairi hiç saymıyorum... Beynim dönüyordu, tek tek üzerlerini okuyup ne olduklarını anlamaya çalışmaktan. Bu sebepten dolayı markete gittiğimizde alıştıklarımı aramaya, almaya şartlanmıştım. İlk defa, tahini, Tesco'da bulduğumda nerdeyse Archimedes'e döndüm. Arkadaşlara haber ettiğimde de sevinç çığlıklarını duymanız lazımdı! Üzerinden dört yıl geçti, Tesco Türkiye piyasasına girdi, geçenlerde bir baktım, çamaşır suyunun üzerinde İngilizcesi yazıyor, bir de Türkçe yazmışlar. Pek mutlu oldum. Bu ilk anlattığım dönemlerde herşey çok değişik, çok yabancı geldiğinden, kendimi de bizim usul şeylere şartlandırdığımdan, bana yabancı gelen ne varsa uzak dururdum. Denemek için aldığımız birkaç şeyden hoşlanmayınca uzak duruş uzun sürdü elbet, Allah'tan eşim meraklı, gidip gelip buldu gene de birşeyler...

Tijen'in yazılarını okuya okuya çekinmeyip değişik lezzetlerle de barışık olmayı öğrendim zamanla. Geçenlerde de markete gittiğimizde üzeri kertenkele pulları ile kaplanmışa benzer ama kadife gibi çok hafif tüylü, yumuşak bir meyve ile karşılaştık. Eşimle birbirimize baktık, indirime de girmiş, alalım mı, e hadi alıp deneyelim, seversek gene alırız dedik, denemelik bir tane aldık, getirdik eve. Sevmediklerimiz çıkarsa da öğrenme maliyeti kısmına yazıyoruz bütçede. Bir süre mutfağın muhtelif köşelerinde gezindi. Alışma dönemimizdi bu ona. Tipini de pek sevdik. Hem itici, hem de sevimli. Ara ara gidip ejderha yumurtasına bakar gibi baktık. En sonunda eh yiyelim artık seni, yeter bu kadar misafirlik dedik ve kestik!

İçi, akça pakça çıktı. Kalp kalbe karşı duruyormuş gibi oldu. Hayatımızda kalplerimizi paylaştığımız gibi bu şirin meyveyi da paylaştık goncamla...

Kara iricene çekirdekleri vardı içinde, tadı da muşmulaya benziyordu. Tatlımsı, çok az pütürlü, hoş kokulu. Sevdik keratayı. Bulursam gene alacağımdır. Hani görür de almaya çekinirseniz, çekinmeyin diye, buradan haber edeyim dedim.

Işıl'ın da Wikipedia'dan alarak yazdığı gibi Mark Twain bu meyve için başlıbaşına bir lezzet dermiş. Tadını tarif edebilmek için gerçekten yemek lazım, ben yediğim halde tam tarif edemiyorum o ayrı!

Cherimoya, İnka dilinde soğuk göğüs demekmiş. Çocukları anne sütünden kesmek için bu meyveyi kullanmış olmaları ihtimalinden dolayı bu ismin verildiği düşünülüyormuş. Wikipedia ise soğuk çekirdekler anlamına geldiğini yazmış, yüksek alanlarda soğuk bir ortamda filiz verdiği için. Kaliforniya'da yetiştirilenine de Kalimoya deniliyormuş.

Anavatanı Bolivya, Kolombiya ve Peru imiş. Yarı tropikal bir bitki olmasından dolayı hafif kırağıya/dona dayanıklıymış. Güneşi ve serin geceleri severmiş. Sebze bahçelerine, domates, patlıcan fidelerinin yanına, yıldız çiçeklerinin yanına dikilmemeliymiş. Köklerine zarar veriyormuş bu bitkinin. Meyvesi kaşıkla yeniliyormuş ki biz bilmeden zaten böyle uygun görmüştük. Buzlukta dondurursanız dondurma gibi yenilebilirmiş. Soğuk yenilmesi tavsiye edilmekteymiş. Suyu sıkılabilirmiş (suyunu sıkmak için bayağı zengin olmak gerektiğini belirteyim fiyatından dolayı), şerbetlerde, sütlü karışımlarda kullanılabilirmiş. Çekirdeklerinin kabuğu kırılırsa içindeki kısım zehirliymiş.

Buradan cherimoyalı tariflere ulaşabilirsiniz.

C vitamini deposu, kollestrol içermeyen, yağ oranı düşük bir meyve olduğunu söylemekte de fayda var.