16 Aralık 2011

Suffolk Puff'dan Yastık

Ben bugün ellerimle... diyordu ya Evren...

Kendisi de çok güzel bir bakkal dükkanı hazırlamış Sincap için bayıldım!

Ellerimizle yaptıklarımıza devam etmek istedim. Aslında bir günde yapılmadı bu yastık elbet. Hayatta bitmez zaten. Ara ara çalışmanın ürünü. Eksik kalmış son kısımları tamamlandı bitsin diye böylece bu bahane ile eller boş durmadı.(bu yazıyı okuyup da elleri çalıştırmanın önemi hakkında konuştuklarımızı duymayanlar için buradaki yazıya bir tık tık! )

İki farklı renkte Suffolk Puff'lar hazırlanmıştı. Ama ne yazık ki, bu sefer geri dönüştürülebilecek bir kumaştan değil de, patchwork için özel alınmış bir kumaştan.

Sonra, birbiri ardına çubuk şeklinde olacak biçimde hizzalandırılarak, arkadan minicik dikişlerle tutturuldu. İkinci çubuk şeklindeki dizi gelirken, farklı renkte olanlarla başlandı ki, yanyana geldiklerinde de aynı renkler yanyana gelmesin. Çubuk diziler, sonra yanyana tutturuldu gene arkadan minik dikişlerle.

Ortaya çıkan parça, ekru kumaş üzerine, dört kenar kısmının çevresinden sabitlendi. Bunun için gizli dikiş kullanıldı. Orta kısımlar kabarmasın diye, ara ara, rastgele daireler seçilmek üzere, en orta noktasından tutturuldu.

Ekru parçaya, kenar çerçevesi arkadan elde makine dikişi ile dikilerek köşe yapıldı. Biten parça ütülendi. Kenar birleşim noktasına, sim kordone gizli dikişle tutturuldu.

 

Arka parçalardan üste gelecek olanına kazayağı nakış yapıldı. Altta kalanın içten gizli dikişle çevrildi.


Gene elde makine dikişi ile arka parçalar ön parça ile birleştirildi. Kurs hocamız Anne'ın bize önerisi, arka parçaların yastık uzunluğunun 3/4'ü olacak şekilde hesaplanması idi. Ben de buna dikkat ettim.

Bitmiş 40 x 40 cm'lik yastık da yukarıda görülen şekilde birşey oldu... Komşularımızdan biri çok beğenip torunuma da isterim dedi ama aynı kumaşı bulamayınca ve o da en az iki tane isteyince isteği gerçekleşemedi. Bu yastık da benim için nadide olan parçalar arasına katıldı!

Nadide olmasının sebebi de, üzerinde bir tek makine dikişinin bile olmaması. Tümüyle elde dikilmiş olması!

11 yorum:

Deli Anne dedi ki...

Benim için çok nostaljktir o model.. büyük ablam yapardı ben küçükken.. çok hoşuma gitti:)

sebnem oguz dedi ki...

muhtesem görünüyor ben de haftasonu ilk denememi yapmak istiyorum önce artık kumasla tabi.Sizin bu yastık icin aldıgınız kumasın cinsi nedir acaba. Ben kumas türlerinden hic anlamıyorum maalesef. Daha sonra satın almak istersem kumasçıda en azından su cins kumas diyebilmek istiyorum.
Cok tesekkürler

Göçebe dedi ki...

Hiii, ne yaptın böyle Berceste! Eline, gözüne, emeğine sağlık. Bellissima :)

derbay dedi ki...

sökülen bir çorabı dikmeye üşenen ben ben; VAY BE diyorum, çekiliyorum :))))

tülin dedi ki...

Bence de nadide bir iş olmuş.

Isil Simsek dedi ki...

Ellerine saglik Dilekcim,dikis nakistan hic anlamam,o yuzden saygilar diyorum baska bir sey demiyorum.Ince is.xxx

Berceste dedi ki...

Thanks Elvin, promise I will :)

Hımm Deli Annem, merak ettim şimdi ben ablan neler yapardı?

Haftasonu geldi bile ve ben geciktim, özür dilerim Banu. Kumaş patiska bildiğim kadarıyla. Tok, kaygan olmayan, %100 pamuklu bir kumaş tercih sebebi patchwork yaparken. Ama Suffolk Puff bir nebze kaygan, sentetik kumaşı da kaldırabiliyor. Evde kullanmadığın kumaş ya da atılacak eski her tür kıyafet ile deneyebilirsin. Geri dönüşüm dedi bak Amerika'dan Evren, önce evdeki değerlenebilecek kumaşlar, sonra yenileri ;-) Sevgiler...

Teşekkürler Göçebe, sen de var mısın ellerinle yaptıklarının ez azından fotoğrafını yayımlamaya, hani yazı yazmaya vaktin olamayacak ama belki fotoğraf yokluğunda ;-)

Derbay, terzi kendi söküğünü dikemezmiş ya :P Bizde sökükleri kim dikiyor diye sorma olur mu? :) Senin dahi yapabileceğin kadar kolay bu Suffolk Puff lar. Sonrasında anahtarlıktan, saç bandına dek değerlendirebileceğin alan var. Seç, beğen, evdeki kumaşları değerlendir :) Teşekkürler ayrıca vay bee kısmına :)

Teşekkürler Tülin.

Oooo sizin çocuklarla yaptığınızın yanında bu nedir ki Işıl :) Teşekkürler. Ben de siz de deneyin diyorum. Defne artık ufak ufak böyle işler yapabilecek yaşa geldi. Babaannem elime iğne iplik tutuşturduğunda ben 5 yaşında idim! Bulursam o ilk işlerimi de buraya not düşmeliyim. Sevgiler...

seyabb dedi ki...

Göz nurunun somut şekli...Ne büyük emek.

Berceste dedi ki...

Teşekkürler Kardeşim :) Ben bu adı çok sevdim :)

Ceylin'in Annesi dedi ki...

Bu kadar becerikli olmak güzel bir duygu olmalı :)
Blog denizinde yüzerken bugün tesadüfen tanıştım blogunuzla.Bayılldımm.
Bugün bütün işler kaldı, ben şimdi blogunuzu bi güzel hatmederim :)

www.ceylinolmez.com

Berceste dedi ki...

Yok canım ne becerikliliği. Neler var, ben onların yanında hiç kalırım. Denizin dalgalarının sizi buraya atması iyi olmuş :) Tanıştığımıza ve beğenmenize sevindim. Her zaman beklerim :) Sonra işlerle başınız derde girmesin ama, kolay gelsin...