05 Mayıs 2010

Haydi Nehir ve Annesinin Yüzünü Güldürelim

Açalya her zamanki duyarlılığını göstermiş gene. Nehir ve ailesini de ilk onun sitesinde tanımıştım ve beni şu cümleler çarpmıştı:

''Hatta bu işi farketmemiş olan çocuk doktorumuza bile öfkeli değilim. Hayatının hatasın yaptı, kendi de üzülüyordur...Ama şuna şaşırdım. 16 ay süt verdiğim, sadece organik beslediğim, free range bulamadığım için tavuğun tadını bilmeyen, meyve suyu değil de meyveyi yedirdiğim, süt bilmemneymiş diye sadece yoğurt verdiğim, Nehir'imde nasıl olur da kanser olur! dedim. İlk günlerde etrafımdaki herkesin ilk tepkisi, "Nehir iyileşince onu çukulataya boğacağız" oldu...Ben de "tamam" dedim.
Bilginiz olsun...tamam değil. Mahmut da İngiliz adamdan etkilendi...Eski beslenme stilimize devam! Şimdi benim Nehir'in iyileşeceği yönündeki inancımın iki temeli var. Kendimce justify ettim. Birincisi umuyorum ki bağışıklık sistemi daha iyi gelişmiş olsun...''

O zamanlar anne değildim ama babamı kanserden kaybetmenin acısını yaşıyordum, hala derinden derinden yaşadığım gibi.

Şimdilerde anneyim ve daha da iyi anlıyorum Nehir ve annesini, ailesini. Beslenme konusunda titizlendiğimde de bu satırlar aklıma geliveriyor hemen, içim cız ediyor ilk günden beri. İçime işlemiş bir kere.

Bu sefer gözünüzün önüne gelen bir zamanlar yardım istemiş birisi değil, şu anda canlı canlı yazdıklarını yaşayan bir aile. Bu posta kutunuza atılmış bir posta ya da e-posta da değil. Hani olur ya, sonradan ihtiyaç kalmamıştır ama zamanında ameliyat için kan istemişlerdir, sonradan arayanlarla yıkılırlar zamanında yetişmediği için, siz de rahatsız etmek istemezsiniz bu düşünce ile ya ihtiyaç kalmadıysa diye.


Ama bu sefer hayattalar, hala yapabileceğiniz, paylaşabileceğiniz birşey var. Siz de ellerinizle yakalayın bu minik serçeyi. Güldürün onun yüzünü. Çünkü ben o serçelerden gördüm babamı radyoterapiye götürürken nasıl umut oluyor içlerinde, sizin yüzünüzü güldürmek için nasıl insan ötesi bir çaba harcıyorlar bir bilseniz! Nasıl büyük bir acıya katlanıyorlar, tahmin bile edemeyeceğiniz.

Haydi sıra sizde, söz sizde, aşağıdaki link de yol göstericiniz:

http://nehir-im.blogspot.com/p/paypal.html

2 yorum:

Ozgur dedi ki...

Dilek,
Canim acidi okuyunca...Annem araciligi ile para gonderdim ben,paypal hesabimda bir problem var.Ama imdadima annem kostu.Ben de blogumda yer vermek istiyorum.Herkese seslerini duyuralim.Duyarliligin icin cok tesekkur ederiz.

Berceste dedi ki...

Sonunda ellerine ulaşsın da Özgür, nereden gönderirsen farketmez. Lütfen yaz blogda. Ne kadar çok kişiye sesimizi duyurursak, o kadar iyi. Bilmem yaraları sarmaya derman olur mu, ama arkalarında bir desteğin maddi ya da manevi bir desteğin varlığını bilmek, içlerini rahatlatır diye düşünüyorum. Açalya hergün hatırlatıyor okurlarına. Hem Facebook'tan, hem blogdan. Karınca kararınca, ne yapabiliyorsak... Sevgiler...